Homenaxe a Carlos Casares

Extraído de "Vento Ferido", Vigo, Galaxia, 1967

Cando cheguen as chuvias
Cando cheguen as chuvias, meu amor, ¿qué faremos? Estana tocando agora. Il pecha os ollos e ve ás parellas que se moven en silencio, amodiño, cheas da tristeza desta melodía lenta que se vai metendo, metendo hasta que se sinten as cóxegas nos riñós e despóis na nuca. Cando cheguen as chuvias, meu amor, ¿qué faremos?

Hoxe fixo calor. Il está en mangas de camisa.
Pasóu a mañá de bar en bar. Na taberna do Tegrán dixeron de asar unhos chourizos. Foi cousa do Ruco.
Eran cinco e bebían.
–Tino...
–Qué...
–Tes cara de coello.
–¡Boh!
–Cara de coello estoupado.
Il, agora, chora. Xa non sabe si é pola música. Cando cheguen as chuvias, meu amor,
¿qué faremos? Rematóu a canción.
Non sabía beber. Sempre nos armaba o follón. Sempre por culpa dil. Sempre faltando. Eu díxenllo moitas veces: mira Ruco, que me estás faltando. Pero íl volta con que tes cara de coello, eu, que me estóu cansando, íl, que non me importa, eu, que che vai pesar, íl, que non lle teño medo a ningún cagado, eu, que non me toques e il veña a me dar ca mau así, que me doe moito e que me pon os nervios fora de sitio.
–Tino...
–Qué...
–Voute afeitar con esta navalla.
–Estate quieto que me estóu cansando.
Que te vóu afeitar con esta navalla, que te estés quieto, que te quiero afeitar, que te estés quieto, que non te manco, que te estés quieto que me vas mancar, que non te manco, que me estóu cabreando, que eres un cagado.
A mín as navallas póñenme malo. Dende unha vez que, sendo neno, pelexéi cun xitano no río. Il sacara unha navalla e facíame así, como que ma quería clavar nos riñós.
Sintíu un escalofrío na cintura.
Pegóulle un empuxón e mandóuno contra o mostrador. I o Ruco saíu correndo cara a porta. Parouse no medio do bar, deu tres pasos de borracho, levóu as maus ó peito e caíu redondo. O corpo batéu no chau –pof—i estremeceuse todo. Despóis sacudíu as pernas duas veces e ficóu xa como unha pedra. Pouco a pouco, na parte esquerda da camisa nacíalle un botonciño de sangue.
Il lémbrase de todo.
Cando víu ó Ruco no chau, sentíu un calor que lle iba subindo pola gorxa hasta lle encher a boca e secarlle a lengua. Ouvíu os berros da xente, a música, o frenazo dun coche que lle pegóu co gardabarros nun muslo. Houbo un intre no que pensóu que non iba chegar á Comisaría. Apoiouse nun home e tivo medo de morrer alí, na rúa, baixo daquil sol que enchía o aire cunha luz rara. ¿Esquecería algún día a cara blanca daquela muller que lle dira unha copa de coñac, nun café calquera, cando se mareóu?
Por didiante da cárcel pasa un can. Anda unhos pasos e queda soilo a sua sombra que se move, deforme, no pouco de rúa que se ve dende aiquí.
Son as tres da mañá i a orquesta toca por terceira vez na noite, cando cheguen as chuvias... Debe haber moita xente no baile. Fai calor. Somentes se escoita a música
que chega dende a plaza.
Un coche pasa correndo por aiquí didiante e párase cáseque de repente. Inda que se sacara a cabeza pola rexa, non se chegaría a ver.
Meu amor, ¿qué faremos?
Taconea unha moza e péchase con forza a porta dun portal. O coche arranca outra vez.
O taconeo, o can, o coche, póñenlle a pel de galiña e lévanno lonxe, soilo un intre, soilo, a outro tempo, lonxe. Non sabe. É como cando sin saber por qué, lembra unha cara, un cheiro, a sombra dun piñeiro.
Mañá será distinto. Pasea.
¿Por qué lle sube á memoria a festa do ano pasado? Súbenlle tódalas festas de sempre, que ficarán lonxanas, vougas, para ser pensadas por riba dunha cama nunha tarde de chuvia e tedio.
A orquesta deixóu de tocar. As voces da senté van medrando, vanse achegando hasta que falan aiquí mismo, ó pé da cárcel. Alguén dí:
Ímonos bañar. Respóstanlle:
–Tí estás tolo.
–A que non es home de vir...
–Anda, camiña...
O silencio canta nos ouvidos hasta que aparece o asubío dun home que vai cruzar por ahí enfrente. Ahí está, parado, cunha vara na mau, apoiado nas puntas dos pes, apagando as luces de coores. Apaga e vaise e sigue asubiando.
Xa non se ouve nada. Nada.

Unha lufada de vento move unhos papeles na rúa.