A zorra i a vaca

«A zorra i-a vaca»

Unha vez viña unha vaca da feira da Gudiña, soliña de á feito, porque coma estaba parida escaparáselle ó amo.

Unha zorra i on lobo vírona pasar, e cueso díxolle a zorra ó lobo:

–Ai compadre!, vamos a comer esa vaca.

–Osté ben fala, comadre. Eu de boa gana lle ferraba os dentes, mais mire que cueses cornos tan aguzados que ten é capaz de escornarnos...

–Osté é un medroco. Xa verá coma eu sola podio cuela. Heille saltar ós cornos; despois heille desatar a corda que trai arrodillada á cabeza; préndoa ón rebolo; e despois heina comer de cabo de rabo.

Foi a zorra e saltoulle á cabeza á vaca e púxose a desatar a corda, pro coma a vaca non estaba queda enzurribillouse de tal xeito que quedou alí enganchada e non se podía baixar.

Entonces berroulle o lobo:

–Comadre, déixese desas porfías!

–Que porfías nin pataratas! –respondeu a raposa– Se a corda non creba ou non se desata hei de ir á casa do dono da vaca.

I así foi. A vaca botou a fuxir cua zorra na cabeza, i o chegar ó curral esmagouna contra unha parede.

Carracedo-A Veiga, Ourense. «A zorra i-a vaca»