Aqui pa nos a noite de Samhain

O noso non é Halloween, temos unha festividade celta da cal os americanos sacaron o seu halloween, non deixemos ao carón o noso pasado e tradicións, AQUI SAMHAIN

Samhain é a festividade de orixe celta máis importante do período pagán en Europa ata a súa conversión ao cristianismo, na que a noite do 31 de outubro ao 1 de novembro servía como celebración do final da tempada de colleitas na cultura celta e era considerada como o «Ano Novo Celta», que comezaba coa estación escura. É tanto unha festa de transición (o paso dun ano a outro) como de apertura ao outro mundo. A súa etimoloxía é gaélica e significa 'fin do verán'.

Os Druídas

Sobre a relixión dos druídas, non se sabe moito, pois non hai escritos sobre ela; todo se transmitía de xeración en xeración. Con todo, si se sabe que as festividades do Samhain celebrábanse moi posiblemente entre o 5 de novembro e o 7 de novembro (á metade do equinoccio de outono e o solsticio de inverno) cunha serie de festividades que duraban unha semana e finalizaban coa festa de «os espíritos», e así se iniciaba o ano novo celta. Esta festa dos espíritos era unha das súas festas principais, pois celebraban o que para os cristiáns sería o «ceo e a terra» (conceptos que chegaron só co cristianismo). Para eles, o lugar dos espíritos era un lugar de felicidade perfecta na que non había fame nin dor. Os celtas celebraban esta festa con ritos nos cales os sacerdotes druídas, servindo como «médiums», comunicábanse cos seus antepasados, en espera de ser guiados nesta vida cara á inmortal. Dise que os «espíritos» dos devanceiros chegaban nesa data para visitar os seus antigos fogares.

Samhain na cultura celta

O calendario celta dividía o ano en dous partes, a metade escura comezaba no mes de Samonios (lunación outubro-novembro), e a metade clara, a partir do mes de Giamonios (lunación abril-maio). Considerábase que o ano empezaba coa metade escura; así, Samonios convertíase no ano novo celta. Todos os meses comezaban coa lúa chea, e a celebración do ano novo tomaba lugar durante as «tres noites de Samonios», a lúa chea máis próxima entre o equinoccio de outono e o solsticio de inverno. As lúas cheas marcaban o punto medio de cada metade do ano durante as cales se celebraban festivais. O calendario de Coligny marca a lúa de pleno verán; con todo, omite a de pleno inverno. O calendario foi deseñado para aliñar as lunaciones co ciclo agrícola, e a posición astronómica exacta do Sol considerábase menos importante.

Na Irlanda medieval, Samhain permaneceu como a principal festividade, celebrada cunha gran asemblea na corte real de Tara, durando tres noites, consistente co testemuño galo.

Na mitoloxía celta, os sidhe, ou pobos feéricos, tamén celebraban Samhain; ao parecer, eles foron os que patrocinaban a Festa dos Mortos. Na véspera de novembro as fadas podían tomar maridos mortais e abríanse todas as grutas das fadas para que calquera mortal que fóra o suficientemente valente puidese botar unha ollada naqueles dominios, para admirar os seus palacios cheos de tesouros. Pero eran poucos os celtas que se aventuraban voluntariamente naquel reino encantado, pois sentían polas fadas un gran respecto, tinguido de terror. A festividade celta descríbese como unha comuñón cos espíritos dos defuntos que, nesta data, tiñan autorización para camiñar entre os vivos, dándoselle á xente a oportunidade de reunirse cos seus antepasados mortos. Para manter aos espíritos contentos e afastar aos malos dos seus fogares, deixaban comida fóra, unha tradición que se converteu no que hoxe fan os nenos indo de casa en casa pedindo doces.

Despois de que os romanos conquistasen gran parte dos territorios celtas, estes influíron no mundo céltico cos seus festivais á deusa romana da colleita, Pomona. Máis tarde, os cristiáns cualificaron as celebracións celtas como unha práctica herética, e con este pretexto destruíron gran cantidade da cultura, monumentos e tradicións celtas, para afianzar o seu dominio político e social do vello continente. Foi a época de sometemento dos pobos libres pagáns, que eran convertidos ao cristianismo demonizando as súas crenzas e adoptando os seus festivais. Así, o de Samain converteuse no día de Todos os Santos, de onde deriva o nome inglés de Halloween.

Polo Samhain era costume baleirar nabos (posteriormente cabazas, debido a unha tradición irlandesa) para poñerlles dentro velas. Varios séculos despois, esta tradición (que renace na actualidade grazas ao movemento neopagano) ten continuidade no actual Halloween, exportación dos irlandeses a Estados Unidos no século XIX e principios do XX.